Bejzbol u Novom Sadu

Od nekoliko sportova koji su preneti u Evropu sa američkog tla, bejzbol je doživeo najmanji uspeh. Ovaj sport nikada nije u potpunosti zaživeo među evropskim narodima. Samo u nekoliko gradova na prostoru bivše Jugoslavije postoje bejzbol klubovi. Pravila ovog sporta nam nisu bliska i retki su oni koji su radoznali da nauče pravila igre.

Foto: Ekipa BK Vojvodina iz 2001. godine

Bejzbol u Novom Sadu započeo je osnivanjem kluba „Tulips“, u proleće 1997. godine. Sve je počelo na jednom od kampova američke kulture na Kopaoniku. Nekoliko učesnika iz Novog Sada svoju ljubav prema bejzbolu pretočila je u osnivanje prvog bejzbol kluba. Prvi je imao viziju Nikola Vučević, koji je bejzbol kao dete zavoleo u rodnom Varaždinu, iz kojeg je izbegao u toku rata. Tada su četvorica momaka postavila temelje bejzbolu u Novom Sadu onakvim kakvim ga danas vidimo.

Bombardovanje Srbije 1999. godine donelo je probleme budući da je veći deo ekipe „Tulipsa“ živeo sa sremske strane Dunava. Zbog srušenih mostova, klub je bio primoran da se podeli. Tada je nastao bejzbol klub „Shelters“ iz Petrovaradina koji je trajao narednih šest godina, dok je oslabljena novosadska ekipa nastavila sa redovnim treninzima.

Iako su imali poteškoća, „Tulipsi“ nisu odustajali od namere da se bave sportom koji vole i pokušaja da podignu klub na viši nivo.  

– Kada sam se 1999. vratio sa razmene studenata iz Amerike, dočekalo me je loše stanje u klubu, desetak igrača, loša oprema i teren u očajnom stanju ­– priča Dušan Milovanović, sadašnji generalni sekretar kluba. On je zajedno sa svojim prijateljima i saigračima uložio napore da bejzbol u Novom Sadu dobije kredibilitet.

Klub je 5. oktobra 2000. godine promenio ime u „Vojvodina“ i postao član Sportskog društva Vojvodina, što je bila čast, obzirom na to da su mnogi uspešni novosadski klubovi članovi ovog društva. Ubrzo nakon toga, na inicijativu Bejzbol saveza Srbije, usvojen je pravilnik po kome su sve ekipe morale imati dresove, suđenje je bilo ozbiljnije, počelo je redovno da se odražava ligaško takmičenje. Do tada, sve je bilo na amaterskom nivou, a pravilnik je unapredio kvalitet ovog sporta u Srbiji.

Foto: Utakmica na improvizovanom terenu u Novom Sadu

Od osnivanja kluba do pravilnika, igrači su sami finansirali nabavku opreme, adaptaciju terena (pošto teren za bejzbol u Novom Sadu ne postoji) i odlaske na utakmice van Novog Sada.

– Ubrzo nam je postalo jasno da su za bilo kakav napredak potrebna malo veća ulaganja, koja nismo mogli samostalno da obezbedimo. Stoga smo konkurisali za redovna godišnja sredstva kod Uprave za sport Grada Novog Sada i Pokrajinskog sekretarijata za sport i omladinu –  priča Milovanović i dodaje da i danas najveći izvor prihoda kluba dolazi od Pokrajine i Grada. Takođe, pored učešća Bejzbol saveza Srbije, u finansiranju mnogo pomažu i donacije.

Od usvajanja pravilnika, kvalitet igre i igrača je znatno uznapredovao, ali usled nedovoljne promocije sporta, broj igrača i klubova nije bitnije povećan, što je i trenutno problem. Svake godine se održava ligaško takmičenje koje traje od aprila do novembra, dok se Kup Srbije igra na jesen svake godine. Od pre nekoliko godina aktivno je počelo da se radi sa mlađim kategorijama koji se nadmeću u takmičenju koje ima internacionalnu licencu „Little League“.

Najznačajniji uspeh „Vojvodine“ je osvajanje Kupa Srbije 2012. godine, kao i osvajanje turnira Kup Siska u Hrvatskoj ove godine. Pored domaćih takmičenja BK Vojvodina takmičila se i u regionalnoj ligi (Interliga) u kojoj učestvuju klubovi iz Srbije, Hrvatske i Slovenije. Naredne, 2016. godine, planirano je učešće u novom formatu Interlige za klubove iz Mađarske, Slovenije i Srbije.

Foto: Osvojen Kup Siska 2015. godine u Hrvatskoj

Interesantno je da oprema za bejzbol ne može da se kupi u Srbiji i klubovi su primorani da se na razne načine snalaze. Oprema se, uglavnom, donosi iz inostranstva. Pritom, teren na kojem treniraju (pomoćni teren pored stadiona FK „Vojvodina“) od samog početka ne ispunjava najosnovnije uslove za odigravanje utakmica. Održavanje postojećeg terena za treniranje se svodi samo na njegovo košenje, pošto je svaka druga intervencija na podlozi neizvodljiva.

S obzirom na slabu popularnost bejzbola, klub ima godišnji program aktivacije novih članova. To se sprovodi kroz promocije bejzbola u osnovnim i srednjim školama putem prezentacija, razgovora sa učenicima i upoznavanjem sa opremom i osnovnim pravilima bejzbola.

Dušan Milovanović smatra da može još mnogo toga da se uradi po pitanju promocije sporta. Problem je što uprava kluba nailazi na poteškoće, usled nedostatka novčanih sredstava.

– Promocija bi bila mnogo interesantnija i uspešnija ukoliko bi Novi Sad imao pravi bejzbol teren. Već petnaest godina pokušavamo da, u saradnji sa gradskom administracijom, pronađemo adekvatnu lokaciju za izgradnju bejzbol terena, ali, nažalost, bezuspešno. To ujedno predstavlja naš najveći problem i kočnicu za dalji razvoj. Zbog ovoga smo prinuđeni da sve naše utakmice igramo na gostujućim terenima.

U upravi kluba su svesni da taj problem ne može biti rešen preko noći, ali se nadaju da će se naredne godine njihov trud ispaliti i time obezbediti napredak bejzbola u Novom Sadu. Razvoj bejzbola svakako bi doprineo raznovrsnosti sportske ponude Novog Sada, proširio vidike i pružio priliku deci i omladini još jedan način na koji bi mogli da razvijaju sportski duh.