Diznijeva adaptacija Male Sirene i prebacivanje crtanog u igrani film, hrabro plovi uzburkanim vodama modernizovane bajke, nudeći zadivljujući spoj starog i novog koji istovremeno oduševljava i izaziva publiku. Ovaj film je usidren u samom vrhu Diznijevih prerada zahvaljujući harizmatičnom ansamblu i impresivnim vizuelnim efektima, film nije bez svojih nedostataka, pre svega ograničene kreativne vizije i neujednačenog tempa koji povremeno remeti tok naracije.
Foto: theposterdb.com
U glavnoj ulozi, Hali Bejli kao Ariel pruža nezaboravnu igru koja otelotvoruje strast i duh sirene kakvu pamtimo iz crtanih filmova. Poštujući poznati šarm originalnog lika, donoseći svoj jedinstveni stil, Bejlijeva Ariel je sila mora na koju se može računati. Njen portret, naslikan novom energijom lika, redefiniše sam lik i daje kredibilitet ovoj adaptaciji, stvarajući protagonistkinju koja može da stoji visoko u ogromnom okeanu Diznijevih prepričanih klasika.
Sporedna glumačka ekipa takođe čini veliki pomak u odnosu na kultni crtani film, ali i dalje poštujući zakone prvobitne Male sirene na koju se film oslanja. Melisa Mekarti, koja igra zlobnu morsku vešticu Ursulu, koristi svoju komičarsku pozadinu kako bi u svoju ulogu unela jednu dozu dopadljivosti. Njena interpretacija, pozorišni spektakl koji izvodi, govor tela i njen zavodljivi glas pomaže Ursuli da zadrži svoje mesto kao jednog od najubedljivijih Diznijevih negativaca. Glasovni rad David Digsa i Avkvafine takođe zaslužuje posebnu pažnju, jer oni spašavaju humor i šarm originalne animacije, stvarajući likove koji su zabavni i zanimljivi.
Međutim, film nije bez nedostataka. Režiser Rob Maršal je izgleda ograničen zakonitostima igranog filma, a njegova kreativna vizija deluje donekle suzdržano. Kao rezultat toga, podvodnim scenama filma i kultnim muzičkim brojevima povremeno nedostaje magično i čudnovato, koje bi ljubitelji originala mogli očekivati. Ovaj problem je dodatno pogoršan digitalnim dizajnom filma. Iako je ambiciozan, prikaz morskog dna se često pretvara u haotičan digitalni pejzaž, koji, iako je vizuelno upečatljiv, povremeno deluje neubedljivo i odvlači nas od evenutalnog ulaska u “drugu stvarnost”.
Tempo filma takođe ostavlja prostor za poboljšanje. Sa trajanjem od 135 minuta, muzički brojevi i prozne scene su raštrkane kroz film na način koji se čini nepovezanim. Muzičke sekvence više liče na međuigre nego na sastavne delove narativa, što dovodi do neujednačenog ritma koji malo remeti iskustvo gledanja.
Međutim, ono što film zaista ističe su određena nova tumačenja već svima poznatog narativa. Kreatori filma pozicioniraju fascinaciju protagonistkinje ljudskim svetom kao potragu za znanjem i nezavisnošću, a ne kao jednostavnu romantičnu potragu, takva intervencija u narativu dodaje sloj dubine liku. Štaviše, i pozadine sporednih likova poput princa Erika su dodatno obogaćene i objašnjene.
Nova muzika, koju su komponovali Alan Menken i Lin-Manuel Miranda, spaja nostalgiju sa novitetom, čuvajući kultne melodije originala, dok uvodi sveže elemente koji odgovaraju modernim muzičkim ukusima. Međutim, kao posledica gorepomenutih problema sa tempom, ovi muzički pasaži djeluju neusaglašeno sa naracijom, što umanjuje njihov potencijalni uticaj.
U zaključku, Diznijev igrani film "Mala sirena" je ambiciozna i složena adaptacija. Iako je podstaknut izvanrednim nastupima i ponovo zamišljenim narativom, film je donekle ometen kreativnim ograničenjima i problemima sa tempom. Uprkos ovim teškim vodama, adaptacija uspeva da pliva i da pruži zanimljivo prepričavanje koje, iako nije bez svojih nedostataka, nudi ubedljivu rekapitulaciju ove bezvremenske priče.
Nema komentara